PROLOG

Patrzył na mnie przekrwionymi oczami, a ja mierzyłam w niego różdżką. Mężczyzna powoli wykrwawiał się, leżąc na ziemi. Jego noga, ręce oraz brzuch posiadały wiele ran po Sectumsemprii., z których wyciekała cenna, czerwona substancja.
-Rebeko -odezwała się za moimi plecami Bellatrix Lestrange.
-Tak? -spytałam cicho, nie spuszczając ofiary z oczu.
-Zrób to -wyszeptała mi do ucha.
Spojrzałam na nogę mężczyzny, gdzie znajdowała się największa rana, po czym znów w jego oczy. Młody człowiek patrzył na mnie błagalnie.
-Proszę.... Nie -wyszeptał.
-Avada Kedavra -powiedziałam, a gdy jego ciało objęły zielone promienie i wydarły z niego życie, na moich ustach pojawił się uśmiech.
-Bardzo dobrze -stwierdziła Bella, patrząc na 6-cio letnią dziewczynkę, którą byłam ja. Położyła dłoń na moim  ramieniu.- Szybko się uczysz -stwierdziła z uśmiechem.
-Dziękuję -odparłam uradowana.- Co z nim zrobimy? -Spytałam patrząc na kobietę.
-Zostawimy go tu -odparła spokojnie i wyciągnęła ku mnie dłoń. Ujęłam ją i ruszyłyśmy w stronę jej domu.
-Ciociu? -Spytałam spojrzawszy na nią. Lestrange spuściła wzrok na mnie.- Lubisz mnie? -Spytałam cicho.
-Bardzo -zapewniła z lekkim uśmiechem i objęła mnie ramieniem.
Uśmiechnęłam  się wesoło.
W zasadzie nie była moją rodziną, ale nazywam ją ciocią, gdyż jest przy mnie odkąd pamiętam.
Przeszłyśmy przez bramę do dworu Lestrange'ów i ruszyłyśmy ścieżką wysypaną z kamieni do dużego domostwa. Przeszłyśmy przez potężne, ciemne drzwi po czym Bella ściągnęła swój płaszcz i powiesiła go na haczyku.
-Stworku -mruknęła kobieta zdejmując moją brązową kurteczkę z ramion. Nagle na końcu korytarza pojawił się mały skrzat.- Przygotuj obiad -powiedziała spokojnie.
-Tak jest, pani -zaskrzeczał i pognał czym prędzej do kuchni.
-Chodź, myszko -zwróciła się do mnie Bellatrix i ruszyła w stronę schodów. Pobiegłam za nią dumna, że to ja byłam sprawcą jej dobrego humoru.
Kobieta o burzy czarnych włosów weszła do biblioteczki. Wtem otoczyły nas regały wypełnione po brzegi książkami. W kącie stał fotel, a obok mały stolik. Na jego blacie leżał zwinięty pergamin oraz czerwone pióro zamoczone w atramencie. Ruszyłam w tamtą stronę z uśmiechem. Każda ściana była zasłonięta regałami, za co kochałam to miejsce, Przesiadywałam tam wiele czasu i czytałam książki wybrane przez Bellę.
Wgramoliłam się na fotel i spojrzałam na kobietę uradowana. Ta zajrzała na półkę, na której znajdowała  się czarna księga. Wyjęła ją i spojrzała na mnie przenikliwie. Mój uśmiech zmalał. Czułam się niepewnie, gdyż owej książki nie wolno mi było dotykać pod żadnym pozorem. Lestrange podeszła do mnie, wycierając lekko zakurzoną okładkę. Zmarszczyłam nos obrzydzona paproszkami zlatującymi z książki. Śmierciożerczyni położyła ją na stoliku i wtedy ujrzałam tytuł:

,, KLĄTWY I ZAKLĘCIA

ŚMIERTELNE"

Bellatrix otworzyła ją na stronie tytułowej, gdzie czarnym atramentem lśniło nazwisko:

,, Tom Riddle "

Kobieta ujęła pióro i spojrzała na mnie.

-Wydaje mi się, że nadszedł czas byś ją przeczytała -powiedziała cicho, lecz wyraźnie.

-To należało do Toma? -Spytałam równie cicho, jakbyśmy przekazywały sobie najtajniejsze z tajnych sekretów.

-Nie tylko do niego należało, ale zostało stworzone przez niego -odparła doniośle.- Chcesz ją przeczytać?

Znowu rzuciłam okiem na księgę. Dostrzegłam lekko zżółkłe kartki oraz wyblakły tusz.

-Tak -odparłam cichutko.

Bella machnęła powoli ręką nad księgą, a przed nazwiskiem Riddle pojawił się napis "AUTOR", natomiast pod spodem- "WŁAŚCICIEL".

Kobieta umoczyła pióro w czarnym atramencie po czym zaczęła kreślić litery na kartce.

-Gotowe -powiedziała po chwili.

Spojrzałam raz jeszcze na księgę, a przed napisem "WŁAŚCICIEL" lśniło imię i nazwisko, napisane świeżym i jeszcze niezaschniętym atramentem:

,,Rebekah Riddle".

Jest prolog. Cieszę się jak małe dziecko, że udało mi się przynajmniej to dokończyć w tym jakże "udanym" dniu.

Zapraszam do komentowania :)

~T